بررسی مطالعه نسبت های استوکیومتری ماکرونوترینت در محدودیت رشد فیتوپلانکتون در سواحل ایرانی حوزه جنوبی دریای خزر-استان مازندران

این تحقیق به منظور تعیین غلظت ماکرونوترینت (مواد مغذی) آب و نیزتغییرات نسبت های مولی آن‏ها در سواحل جنوبی دریای خزر- استان مازندران در چهار نیم خط عمود بر ساحل (تنکابن، نوشهر، بابلسر، امیرآباد) در سال 1391 انجام گردید. تعداد 72 نمونه آب در لایه سطحی در ایستگاه های اعماق 5، 15 و 30 مترجمع‏ آوری شدند و سپس پارامترهای فوق با روش های استاندارد تعیین گردیدند. نتایج نشان داد که تغییرات و میانگین غلظت ازت معدنی (din)، فسفر معدنی (dip) و سیلیس محلول (dsi) به ترتیب برابر 92/10-44/2 (21/0±89/5)، 80/1-23/0 (04/0± 58/0) و 12/15-30/5 (20/0±50/9) میکرومولار بوده است. همچنین میانگین سالانه نسبت های din/dip، dsi/dip و dsi/din برابر 86/0±49/12، 78/0± 82/18 و07/0±75/1 ثبت گردید. نتایج نشان داد که روند نسبت مولی din/dip و dsi/dip از اردیبهشت تا اسفند نزولی بوده است بطوری که غلظت dip و dsi افزایشی اما غلظت din کاهشی بوده است. بر اساس نسبت های مولی و همچنین منحنی های مربوطه، نتایج حاصله در ماه های اردیبهشت و تیر سیستم با محدودیت فسفری حاکمیت داشت، اما در آبان، دی و اسفند به سمت محدودیت نیتروژنی تمایل پیدا کرد و در ماه شهریور سیستم محدودیت هر دو را تجربه کرده است. همچنین این ناحیه در هیچ زمانی دارای محدودیت سیلیسی برای رشد فیتوپلانکتون نبوده است.